Vandaag mijn presentatie voor een fotoworkshop van zondag aangepast. Hoog nodig, want op een zeker moment begin ik me namelijk te ergeren aan m’n eigen presentatie. Terwijl ik sta te praten denk ik ‘haal dat beeld er nou eens uit, want nou sta je de boel weer aan elkaar te lullen’. Een presentatie moet uit je hart komen. Als ik beelden laat zien waar ik trots op ben, dan komt de rest vanzelf.
Dus maar eens door m’n archief gegaan om goede voorbeelden te zoeken voor het thema ‘landschapsfotografie’. In m’n archief staan veel beelden, en zo kwam ik dus ook weer beelden tegen die ik al lang niet meer gezien heb. Op ontdekkingsreis door m’n eigen reizen.
Dit is zo’n beeld. Gemaakt op een dag in december 2 jaar geleden. Landschapsfotografie is vaak een kwestie van vroeg je bed uit om met mooi licht en mist te kunnen fotograferen. Maar mensen beginnen dan vaak te kreunen als ik dat zeg. Dit beeld is gemaakt in de avond. Niks vroeg opstaan dus. Maar het moment was kort en ik moest snel op de juiste plek staan. De laagjes en het silhouette van de knotwilg doen het hem. Even later trok het verder dicht en was er van de bomen niets meer te zien.