Deze zomer ben ik bezig geweest met een korte film over de zee. De Noordzee. En dan vooral het deel voor de kust van Zeeland en Zuid Holland. Dit gebied heet de Voordelta en is een belangrijk natuurgebied. Zeggen ze.. Het ziet er vooral uit als een grote vlakte water. En dat is het natuurlijk ook.
Maar het mooie van zo’n opdracht is, dat ik me er verder in kan verdiepen. Ik ben op veel plekken geweest langs de Zeeuwse en Zuidhollandse eilanden. En maar kijken en maar lopen. Zo vond ik de strandplevier, een inmiddels zeldzame vogel die broedt op verlaten kale stranden. Tja en waar vind je die nog in ons volle land. En misschien moeilijker te beantwoorden: hoelang vind je die hier nog?
Ik keek naar de getijden en de slikken en leerde dat het wadsysteem tot de hoogst productieve ecosystemen van de aarde behoren. Gevoelsmatig zou ik zeggen dat dit het regenwoud is, maar niets is minder waar. Het werd me wel duidelijk toen ik probeerde de bouwsels van de wadpieren te filmen. Tot mijn enkels stond ik in de zachte blubber en ik probeerde de juiste compositie te vinden. Maar ondertussen werd ik afgeleid door de kleine beestjes die allemaal aan mijn voeten zaten te kriebelen. Geen wonder dus dat met eb deze vlaktes vol staan met vogels zoals kluten, lepelaars, scholeksters, tureluurs en meer. Ook dat levert fantastische beelden op.
Het meest verrassende was nog wel om met een drone te vliegen en te filmen. Hierdoor werden de structuren van de wadplaten, zandbanken en zee heel mooi zichtbaar. Want vanaf het strand zie je toch vooral die grote bak water tot aan de horizon.