Na een reeks van opdrachten was het nu de tijd om weer eens voor mezelf op pad te gaan. Lekker mijn eigen creativiteit de vrije loop laten gaan, zonder ‘format’ in mijn hoofd. Ik ben naar het Speulderbos gereden. Dit is een oud beukenbos op de Veluwe waar ik veel geweest ben tijdens mijn studie en kort daarna. Het is het bos met de dansende beuken.
De dansende beuken zouden ontstaan zijn doordat mensen steeds de lange rechte bomen eruit haalden voor timmerhout. Maar ecologen denken dat het wellicht ook komt omdat jonge boompjes in een dicht bos hun weg omhoog moeten zoeken, slingerend naar het licht.
Wat de verklaring ook is, het is een sfeervol bos waar vreemd genoeg weinig mensen komen. Ik kom er graag. En zeker als het herfst is. De eerste week van november is het beukenbos op z’n mooist.
De silhouetten van de beuken zijn soms net mensen. De heupen wiegen, de armen in de lucht. Een spotlight schijnt op de dansvloer. Het restantje mist maakt het extra sfeervol. Het enige wat nog ontbreekt is een nieuwsgierige hinde in het midden van dit herfsttafereel.
eos 5dMII, 300 mm, f9, 1/30 sec, iso 400