Afgestraft

Heftig gekrijs schalt door het kronendak. De doodshoofdaapjes springen van de ene naar de andere boom. Geritsel van bladeren, gekraak van takken en een hoop drukte. Een roofvogel? We hadden niets gezien. De groep was vredig van vruchtjes aan het eten terwijl wij; Marc van Roosmalen, ik, en 2 jongetjes uit Novo Olinda ze goed konden bekijken vanuit de kano. De igapo, het overstroomde bos, heeft eindelijk rijpe vruchten waar de apen op af komen. Deze groep van zo’n 30 dieren doen zich tegoed aan vruchten en insecten. Allerlei kleurrijke vogels, die ik al niet eens meer op naam probeer te brengen, hangen hier ook rond. Op jacht naar de insecten, die de vliegensvlugge grijpklauwtjes van de apen weten te ontlopen.

Terwijl in het dichte bladerdak het gekrijs aanhoudt begint de jongen op de boeg ook druk te gebaren en te schreeuwen. Hij wil iets van de jongen achterop, maar krijgt dat niet. Dan springt hij in het water en begint hard te zwemmen. De kans op een hongerige krokodil in dit deel van het bos neemt hij voor lief. Nu zie ik pas wat er aan de hand is; er is een aapje in het water gevallen die probeert te zwemmen naar de dichtstbijzijnde boom. Maar de jongen zwemt harder en pakt het aapje. Vol trots laat ie hem zien in de boot. Het is een jong wat van de rug van de moeder is gevallen. Hij bloedt in z’n nek. “waarschijnlijk gebeten door andere leden van de groep”, aldus Marc. “Misschien pakte hij een insect die niet voor hem was. Ruzie komt vaak voor in dit soort groepen.”

De jongens willen het aapje houden, maar uiteindelijk weten we ze ervan te overtuigen dat het beter is als ie weer terug gaat naar z’n moeder. Ik maak nog een paar foto’s van het kleintje voor we hem weer op een tak zetten. Voor Marc maak ik foto’s van z’n koppie en z’n buik. De oortjes van de dooshoofdaapjes aan deze kant van de rivier zijn minder behaard dan normaal. Exemplaren van deze doodshoofdaapjes had hij nog niet van dichtbij gezien. De diversiteit aan apen in dit gebied en de rest van de Amazone is nog steeds een grote puzzel waar hij zijn levenswerk van heeft gemaakt.

Z’n moeder zit vlakbij en hoort de hoge alarmkreten van de kleine. Als we afstand nemen zien we hoe de kleine van kroon naar kroon steeds dichter bij z’n moeder komt. Even krijgen we nog een glimp te zien van moeder met kind. Dan is het weer rustig in het bos.

Deel dit bericht

Blijf op de hoogte

Wil je op de hoogte blijven van nieuws en projecten waaraan we werken zoals het project in Frans Guyana? Schrijf je hier dan in voor onze nieuwsbrief.

Scroll naar boven